Í kraftmikilli ræðu á Alþingi í dag vakti Halla Hrund Logadóttir, alþingismaður, athygli á því hvernig alþjóðasamfélag – og íslensk stjórnvöld sérstaklega – hafi brugðist þegar kemur að hörmungunum sem nú eiga sér stað í Gaza.
Þögn um átökin í Gaza
Í ræðu sinni minnti Halla Hrund á grimmdarverk fortíðar og lýsti reynslu sinni sem nemandi við háskóla, þegar hún skrifaði ritgerð um þjóðarmorðin í Rúanda:
„Ég man svo vel eftir ritgerð sem ég skrifaði í háskólanum um þjóðarmorðin í Rúanda. Þegar ég fór yfir söguna þá greyptist hún fast í huga mér. Þarna féllu þúsundir Tútsa fyrir framan augu heimsins og enginn svaraði kallinu.“
Halla Hrund benti á að heimurinn hefði að lokum sagt „aldrei aftur“, en að nú væri samskonar hryllingur að eiga sér stað á Gaza – án þess að stjórnvöld víða um heim bregðist við.
„Í dag er þó slíkt hið sama að raungerast á Gaza og aftur horfir heimurinn þögull á hryllingsmynd í beinni.“
Þögnin eftir kosningar
Halla Hrund gagnrýndi harðlega aðgerðarleysi íslenskra stjórnmála eftir kosningar, sérstaklega þegar horft væri til orða leiðtogaefna fyrir kosningar:
„Það er ekki boðlegt að leiðtogaefni keppist við að stíga fram sem friðardúfur í aðdraganda kosninga og þegi svo þunnu hljóði úr valdastóli í kjölfarið.“
Hún benti á að loforð um norrænt samstarf og að beita rödd Íslands fyrir friði hefðu litlu skilað. Sömuleiðis vakti hún athygli á því hvernig stjórnmálamenn forðuðust þátttöku í mikilvægustu friðarviðburðum Evrópu, eins og minningarathöfn í Auschwitz.
„Afboði sig jafnvel á stærsta friðarviðburð Evrópu í Auschwitz […] eða tjái sig ekki með skýrum hætti fyrr en allt í einu um Eurovision þegar þátttaka þjóða í keppninni er löngu staðfest.“
Orð fylgi ábyrgð
Ræðu sinni lauk Halla Hrund með ákalli til ráðamanna um að sýna ábyrgð og ganga heiðarlega til verka í samræmi við orð og loforð:
„Kæru ráðamenn þjóðar vorrar. Verið sannar í orðum ykkar og gjörðum. Þið eruð fyrirmyndir, ekki síst fyrir unga fólkið, um hvað loforð og yfirlýsingar og aðgerðir þýða í raun. Þeim fylgir ábyrgð og það þarf að sýna þá ábyrgð í verki.“
Og hún endaði með hnífskarpri spurningu:
„Hvar standið þið og þjóðin öll þegar nemendur framtíðarinnar rýna í söguna?“
