Auðlindagjaldið kom harðast niður á litlum og meðalstórum útgerðum

„Hæstv. forseti. Fiskveiðikerfinu núverandi, núverandi kvótakerfi, var komið á 1983 og tók gildi 1984, um það leyti er sá er hér stendur að hefja sína trillumennsku, fyrir rúmum 30 árum. Um tíu árum seinna var þorskur kvótasettur á smábáta og seinna ýsa, steinbítur og aðrar tegundir. Neikvæð umræða í þjóðfélaginu um kvótakerfið og það að kvótinn sé að færast á fáar hendur kemur illa við litlar og meðalstórar og oftast skuldsettar útgerðir. Ein meginástæða þess að útgerðin er að færast á fáar hendur er að mínu mati þessi neikvæða umræða. Menn selja þeim stóru og hugsa sér að komast frá þessu áður en kerfið verður tekið af, en þeir stóru vita að áfram verður veiddur og verkaður fiskur. Þeir hafa tækin, tólin og þekkinguna.
Ef aflaheimildir verða boðnar upp af ríkinu sem sumir hafa lagt til mun stórútgerðin bjóða hæst. Þegar auðlindagjaldið var sett á í tíð síðustu ríkisstjórnar kom það harðast niður á litlum og meðalstórum útgerðum og stefndu margar í gjaldþrot þess vegna. Stórútgerðin hafði bolmagn í þessar aðgerðir þótt vissulega tæki það í.
Það er mín skoðun að kvótakerfið hafi reynst bæði stórum og smáum vel, og eins þjóðarbúinu í heild. Ef menn gætu séð inn í framtíðina í stað endalausrar óvissu vegna títtnefndrar neikvæðrar umræðu og gert áætlanir um fyrirtæki sín yrði reksturinn mun heilbrigðari vegna minni óvissu og nýliðun yrði þá álitlegur kostur fyrir unga útgerðarmenn, og konur að sjálfsögðu.
Sjálfbærar fiskveiðar okkar Íslendinga þar sem Hafró gefur út stofnstærðarmat sitt á fiskstofnum eftir undanfarnar rannsóknir og síðan veiðiráðgjöf til stjórnvalda sem farið hefur verið eftir í meginatriðum síðustu árin eru heilbrigðisvottorð um þá umgengni við fiskveiðar sem umheimurinn sættir sig við.“
Sigurður Páll Jónsson — Í störfum þingsins miðvikudaginn 20. janúar 2016.