Category: Fréttir

,,Hæstv. forseti. Góðir landsmenn. Hér situr ríkisstjórn sem ætlaði ekki að hækka skatta. Nú er hins vegar útlit fyrir að ríkisstjórnin, undir forystu Sjálfstæðisflokksins, ætli sér að setja Íslandsmet í skattahækkunum. Já, svo bregðast krosstré sem önnur tré. Hæstv. forsætisráðherra Bjarni Benediktsson skautaði fimlega frá þeirri skattstefnu í ræðu sinni hér fyrr í kvöld eins og hans er von og vísa. Honum varð tíðrætt um góðar horfur í efnahagsmálum en hafði þó töluverðar áhyggjur af stöðugleikanum vegna fyrirséðra kjaraviðræðna.
Sú sem hér stendur var sammála ráðherra að sumu leyti, m.a. því að við þurfum að sýna þolinmæði varðandi uppbyggingu innviða og, jú, það er mikilvægt að halda stöðugleikanum því að það er okkur öllum fyrir bestu. Að öðru leyti þótti mér ræðan heldur innihaldsrýr og alls ekki innblásin af þeim metnaði og þeirri ástríðu sem maður teldi að forsætisráðherra í svo til nýrri ríkisstjórn ætti að hafa við afgreiðslu sinna fyrstu sameiginlegu fjárlaga.
Eftir að hafa lesið fjárlagafrumvarpið og farið yfir tillögur fjármálaráðherra í skattamálum, t.d. varðandi hækkun skatta á eldsneyti og hækkun virðisaukaskatts á ferðaþjónustu sem ég tel að muni koma sér sérlega illa fyrir dreifðari byggðir og minni fyrirtæki, skil ég vel hvers vegna hæstv. forsætisráðherra er ekki í essinu sínu hér í kvöld. Ég skil líka vel að hans fólki í þingflokki Sjálfstæðisflokksins líði hreint ekki vel þegar það reynir að ímynda sér hvernig verður að sitja í þingsalnum eftir nokkrar vikur og ýta á græna takkann þegar atkvæðagreiðslur um fjárlög 2018 fara fram. Sannleikurinn er nefnilega sá að fólk hefur ekki þá sannfæringu sem til þarf svo hægt sé að fylgja slíkri efnahagsstefnu eftir.
Skattahækkanir voru ekki það sem kjósendum Sjálfstæðisflokksins var lofað. Var kjósendum Viðreisnar lofað skattahækkunum? Hvað með kjósendur Bjartrar framtíðar? Vissu þau að skattar yrðu hækkaðir og það á sama tíma og ríkissjóður skilar 44 milljörðum í afgang, 19 milljörðum meira en gert var ráð fyrir?
Hæstv. fjármálaráðherra: Vantar okkur í alvöru pening miðað við allan þennan afgang? Hvernig ætla menn sér að réttlæta þessar gríðarlegu skattahækkanir, vísitöluhækkanir í kjölfarið og kaupmáttarskerðingar sem fram undan eru ef þessi stefna verður samþykkt? Hvernig ætlar ríkisstjórnin að lifa af heilan þingvetur? Og ég spyr þrátt fyrir að hafa ekki enn nefnt risastór ágreiningsmál innan ríkisstjórnar, eins og framtíð krónunnar, Evrópusambandið, framtíð sauðfjárbúskapar í landinu og matvælaframleiðslu almennt.
Hæstv. forseti. Góðir áheyrendur. Mig langar að vitna í viðtal sem birtist á mbl.is í dag við Runólf Ólafsson, framkvæmdastjóra FÍB. Hann bendir á að miðað við fyrirhugaðar skattbreytingar hækki dísilolían um 21 kr. á lítra og bensín um 9 kr. á lítra. Miðað við venjulega notkun á fjölskyldubíl aukast útgjöld á fjölskyldu sem á einn bíl um 30.000–60.000 kr. Vegna slíkra útgjalda þarf að vinna sér inn u.þ.b. 50.000–90.000 kr. í tekjur til að eiga fyrir hækkuninni. Miðað við þessar tölur fer hækkun til örorku- og ellilífeyrisþega fyrir lítið þar sem gert er ráð fyrir að lágmarksfjárhæð á einstakling sem býr einn hækki úr 280.000 í 300.000 kr., 20.000 kr. viðbót. Ég geri einnig ráð fyrir að skattahækkanirnar eigi eftir að hafa verulega neikvæð áhrif á kjaraviðræðurnar.
Samkvæmt frumvarpinu eiga tekjurnar af skattahækkunum eldsneytis ekki að renna til uppbyggingar á samgöngum. Nei, ríkisstjórnin gæti hins vegar vel hugsað sér vegtolla.
Eldsneyti vegur einnig mjög þungt í vísitölunni. Það þýðir að húsnæðislánin okkar allra munu hækka. Kaupmáttaraukningin virðist ætla að fara fyrir lítið sem og stöðugleikinn með þessari glórulausu stefnu.
Virðulegi forseti. Er þetta í alvöru sú leið sem almenningur taldi sig vera að samþykkja í síðustu alþingiskosningum? Eða er þetta allt saman einn hrikalegur misskilningur?”
Silja Dögg Gunnarsdóttir í umræðum um stefnuræðu forsætisráðherra, 13. september 2017.

Hér er mynd af Eggerti B. Ólafssyni, syni Ólafs H. Bjarnasonar, fóstursonar Þorsteins Jónssonar er starfaði sem kaupfélagsstjóri í Hermes á Búðareyri við Reyðarfjörð á árunum 1917-61.
Á heimili Ólafs var Tíminn alltaf keyptur. Ólafur hóf svo að binda blöðin inn í kringum árið 1970. Við flutninga í minna húsnæði ákvað Eggert B. Ólafsson að færa Framsóknarflokknum þetta að gjöf.
Við afhendingu í morgun sagði Eggert að sárt væri að láta þetta af hendi, en að gott væri að vita af þessu í öruggum höndum.
Framsóknarflokkurinn þakkar Eggerti og fjölskyldu kærlega fyrir þessa myndarlegu gjöf.

Framkvæmdarstjórn Framsóknarflokksins hefur sett af stað vinnuhóp við að móta tillögur til stefnumótunar fyrir sjálfbæra ferðaþjónustu. Hópurinn er tilkominn vegna ályktunar á vorfundi miðstjórnar flokksins.
Hópinn skipa fulltrúar og ferðaþjónustuaðilar með víðtæka reynslu úr ferðaþjónustu vítt og breitt um landið. Tilgangur hans er að móta tillögur sem miða að því að bæta framleiðni í greininni, tryggja sjálfbærni, auka skilvirkni, nýsköpun og þjálfun.
„Það er fagnaðarefni að fá svona öflugt fólk, með reynslu úr ferðaþjónustu og er eða hefur verið í miklum samskiptum við ferðamanninn sjálfan, til að takast á við þetta brýna verkefni. Ríkisstjórninni hefur ekki auðnast að taka mikilvægar ákvarðanir tengdar greininni sem miða að því að skapa umhverfi sem gefur möguleika á vel launuðum störfum. Þá liggur fyrir að taka þarf ákvarðanir um dreifingu ferðamanna um landið og hvernig eigi að standa að gjaldtöku“, segir Sigurður Ingi Jóhannsson, formaður Framsóknarflokksins.
Ör vöxtur og stefnuleysi í ferðaþjónustu getur auðveldlega haft neikvæð áhrif á efnahags- og umhverfislega þætti. Brýnt er því að móta framtíðarstefnu sem byggir á sérstöðu landsins, náttúrunni, sameiginlegri sögu og menningu.
Vandamálin eru fjöldamörg. Auknar líkur eru á því að arðsemi minnki og fleiri láglaunastörf verði til í landinu ef ferðamönnum fjölgar meira en hægt er að sinna með góðu móti. Við ofnýtingu auðlinda er hætt við því að einsleit ferðamennska fylgi í kjölfarið með ferðamönnum sem hafa lægri kaupmátt en ella. Sérhæfingu og fjölbreytni starfa yrði ógnað í ferðaþjónustu sem og öðrum útflutningsgreinum.
Ef ferðamönnum fækkar þá óhjákvæmilega fækkar störfum sem kemur verst niður á landsbyggðinni.
Ákvarðanir um einstök mál hafa setið á hakanum of lengi. Til að mynda hvernig hægt er að ná meiri dreifingu ferðamanna um landið og hvort taka eigi gjald á ferðamannasvæðum eða ekki.
Framsóknarflokkurinn hefur talað fyrir komugjöldum. Þau hafa ekki áhrif á hvort ferðamaðurinn stoppar t.d. í þrjá daga eða þrjár vikur. Fyrirvaralausar álögur eins og lagðar voru fram nú í vor hefðu án efa komið harðast niður á landsbyggðinni sem hefur oftar en ekki þurft að horfa á eftir störfum yfir í þéttari byggðir. Þess vegna er svo brýnt að fjölga ferðamönnum á austurlandi, norðurlandi og vesturlandi því þar er sannarlega þörf á nýjum viðskiptavinum í verslun og þjónustu.
Hópurinn mun m.a. horfa til eftirfarandi atriða:
• Hvernig getur ferðaþjónustan viðhaldið samkeppnishæfni sinni betur borið saman við önnur lönd og skapað aukin verðmæti?
• Hvernig getur landsbyggðin búið sér til atvinnutæki og fjölgað heilsársstörfum í ferðaþjónustunni?
• Hvaða innviði þarf að styrkja í ferðþjónustu svo greinin geti vaxið og dafnað á heilsársvísu og orðið blómleg atvinnugrein til lengri tíma?
Hópinn skipa:
Formaður: Einar Freyr Elínarson, ferðaþjónustubóndi
Einar G. Bollason, fyrrum framkvæmdarstjóri
Fjóla Hrund Björnsdóttir, stjórnmálafræðingur, starfar við ferðaþjónustu
Gréta Björg Egilsdóttir, vararborgarfulltrúi
Karl Garðarsson, framkvæmdarstjóri
Lilja Sigurðardóttir, sjávarútvegsfræðingur
Pétur Snæbjörnsson, landeigandi og hótelstjóri
Sigurlaug Gissurardóttir, ferðaþjónustubóndi
Snorri Eldjárn Hauksson, sjávarútvegsfræðingur
Sólborg L. Steinþórsdóttir, hótelstjóri
Viggó Jónsson, framkvæmdarstjóri skíðadeildar
Þórður Ingi Bjarnason, ferðamálafræðingur
Þórey Anna Matthíasdóttir, sérfræðingur í ferðaþjónustu og leiðsögumaður

Kæru sveitungar og gestir – gleðilega þjóðhátíð!
Það er margt sem gaman væri að tala um hér í dag. Á stundum sem þessum horfum við gjarnan um öxl og vegum og metum, hvort við höfum gengið götuna áfram til góðs í gegnum árin og áratugina. Á því er engin vafi, í mínum huga, að nú um stundir er velsæld þjóðarinnar, mæld á efnahagslega mælistiku, meiri en nokkru sinni áður á lýðveldistímanum. Þeim árangri má þakka mörgu og mörgum.  Ekki síst þeim kynslóðum sem á undan okkur fóru og skópu jarðveginn fyrir það nútíma Ísland sem við þekkjum í dag. Á þjóðhátíðardaginn minnumst við þeirra sem börðust í sveita síns andlits við að búa okkur betra samfélag. Skuld okkar við þau verður aldrei að fullu greidd.  Næst því komumst við helst með því að rækja þá skyldu okkar að skila landi og samfélagi ekki verr, og helst nokkru bættara til komanda kynslóða og að ala upp í börnum okkar og barnabörnum, virðingu fyrir landinu okkar, samfélaginu og hvert öðru. Það eru vissulega áskoranir framundan í efnahagsmálum og ýmis verkefni óleyst, en þau eru öll þess eðlis að í augum fyrri kynslóða myndu þær áskoranir kallast lúxusvandamál. Það er samt mikilvægt að takast á við þau verkefni, eins og að stöðug styrking krónunnar mun að lokum koma okkur í koll ef ekki verður unnið að því að finna jafnvægi og það sem fyrst. Ísland er auðugt land, land sem býr við gnægð auðlinda og mannauð mikinn. Þann auð ber okkur að nýta til að tryggja sem best að á Íslandi þurfi enginn að líða skort. Það er stórt verkefni sem ekki verður leyst í einu vetfangi, og það verður aðeins leyst þannig að við leggjumst öll á árar – saman.
Allt eru þetta mikilvæg mál og reyndar mörg fleiri.
En það er tvennt sem mig langar mest til að tala um hér í dag. Annars vegar þá lukku að hafa fæðst og alist upp í þessu samfélagi okkar hér, kosti þess og galla. Hinsvegar að hvetja allt unga fólkið okkar til dáða, vegna þess að það, eins og ég, er svo heppið að fá að alast upp í þessu umhverfi.  Oft hef ég haft það á orði að lítil samfélög, á landsbyggðinni eins og okkar samfélag hér í Hrunamannahreppi, eða jafnvel í uppsveitunum öllum og öllum sambærilegum samfélögum, að slík samfélög kalli margt það besta fram í okkur mannfólkinu.  Vegna fámennis verður hver og einn stærri og einstaklingurinn finnur að hann verður að taka þátt – jafnvel í mörgu. Því ef við í fámenninu viljum hafa sterkt félagslíf, menningarlíf, íþróttalíf og ekki síst atvinnulíf þá vitum við að skyldur okkar til að taka þátt eru meiri en þar sem fleiri búa og einstaklingurinn getur falið sig á bakvið fjöldann. Við einfaldlega eigum allt undir að hér sé allt það sem mannlegt eðli óskar sér. Frumþarfir eru atvinnulíf, góðir skólar, öflug heilsugæsla og þak yfir höfuðið. Hitt er ekki síður mikilvægt að eiga fjölbreytt og öflugt íþrótta- og æskulýðsstarf, menningarstarf, starfsemi hagsmunafélaga, líknar- og mannúðarfélaga og svo mætti lengi telja.
Og, já ég reyndi að telja. Í þeirri talningu er auðvelt að fara yfir tuttugu mismunandi félög og jafnvel mun hærra ef allar deildir mismunandi félaga eru taldar sér. Nokkrar þær helstu má nefna. Sveitarstjórn með sínar stofnanir og nefndir, UMFH með sitt öfluga starf í mörgum deildum, Kvenfélagið, Björgunarsveitin Eyvindur og Vindur, Landgræðslufélag, hagsmunafélög-hrossabænda, nautgripabænda , sauðfjárbænda, garðyrkjubænda, allir kórarnir og svo framvegis. Við eigum sannarlegan öflugan mannauð í 800 manna samfélagi. En það gerist ekki af sjálfu sér, það þarf fólk til að taka þátt. Það er einmitt það jákvæða við okkar samfélag, fólk tekur þátt og það eru tækifæri til að láta til sín taka.
Í senn er það bæði þroskandi og gefandi að axla skyldur sínar í lýðræðislegu samfélagi, en ekki einungis krefjast réttinda sinna. Um leið er það undirstaða lýðræðisins sjálfs sem við fögnum hér í dag. Af þeim ástæðum tel ég það hafa verið mín forréttindi að hafa alist upp hér. Fengið haldgóða menntun á heimaslóð, tekið þátt í starfi UMFH, sveitarfélagsins, kirkju og kóra ásamt mörgu öðru sem samfélagið hér hefur gefið mér, fyrir það er ég og verð ævinlega þakklátur. Á stundum er talað um að gallar séu á litlum samfélögum að allir viti allt um alla. En ég spyr – er það ekki ein útgáfan á náungakærleik að vilja fylgast með og geta gripið inní eða þá létt undir ef eitthvað bjátar að hjá einhverjum?
Við finnum vel og þekkjum öll samstöðuna, stuðninginn og styrkinn sem maður fær þegar áföll dynja yfir, sorgin ber að dyrum. Sá stuðningur sem nærsamfélagið veitir er ómetanlegur, trúið mér – hér talar maður af reynslu. Vissulega eru gallar á fámennum samfélögum, til að mynda minni fjölbreytni meðal annars í atvinnulífi. Afl fjöldans er veikara, en eins og ég nefndi fyrr í ræðu minni þá eru á móti kostirnir þeir að hver einstaklingur er og verður að vera stærri til að vega slíkt upp, það er áskorunin við að búa í smærri samfélögum.
Kæru þjóðhátíðargestir,
það sem ég vildi segja að lokum og um leið beina orðum mínum til unga fólksins, ungu fólki á öllum aldri. Við búum í samfélagi jöfnuðar þar sem allir eiga jafnt tilkall til sömu tækifæra, til menntunar, til starfsframa, til heilbrigðs lífs. Vissulega er það svo að sumir þurfa að hafa meira fyrir því en aðrir, en það er hægt. Hver er sinnar gæfu smiður. Við stjórnmálamenn eigum að tryggja að slíkt samfélag þróist áfram í þá átt. Á Íslandi á að vera meiri jöfnuður en víðast. Við erum fá, þekkjum öll hvert annað eða erum skyld eða tengd. Auðlindir okkar eru gjöfular, þannig að 340 þúsund manna þjóð getur öll haft það gott á Íslandi.
En veldur hver á heldur. Hver og einn þarf að setja sér markmið og vinna að þeim. Þess vegna er gott að alast upp, búa og starfa í okkar samfélagi. Hér eru tækifærin til að hafa mikil áhrif, bæði á sína eigin framþróun en einnig á nærsamfélagið. Það er mín reynsla, að óháð fæðingarstað og búsetu getum við íbúar Íslands náð markmiðum okkar. Aðalatriðið er að vera virkur samfélagsþegn og hafa gaman að vinna að uppbyggingu samfélagsins okkar.  Þannig tryggjum við lýðræðið og getum haldið upp á þjóðhátíðardaginn 17. júní um ókomna framtíð.
Góðar stundir.

Ingveldur Sæmundsdóttir hefur verið ráðin aðstoðarmaður Sigurðar Inga Jóhannssonar, formanns Framsóknarflokksins.
Ingveldur var áður aðstoðarmaður Sigurðar Inga þegar hann var umhverfis- og auðlindaráðherra og síðar Sigrúnar Magnúsdóttur umhverfis- og auðlindaráðherra þangað til í janúar sl.
Þá var Ingveldur kosningastjóri Framsóknarflokksins í Reykjavíkurkjördæmi norður og suður fyrir alþingiskosningarnar 2013.
Hún er með B.Sc. próf frá Copenhagen Business School og diploma í alþjóðlegri markaðshagfræði frá Business Academy Copenhagen North. Þá stundar hún MBA nám við Háskóla Íslands.
„Ég hlakka til að vinna með öllu því kraftmikla og góða fólki sem er í flokknum okkar hringinn í kringum landið“, segir Ingveldur.

Kæri félagi!
– Laugardagur 10. júní 2017 –
Nú er viðburðarríkum vetri lokið og því rétt að „slútta“ starfsárinu með viðeigandi hætti. Laugardaginn 10. júní ætlum við að heimsækja sveitarfélagið Ölfus en þar er B–listi Framfarasinna með hreinan meirihluta. Sveitarfélagið er í miklum vexti og verður áhugavert að fá kynningu á þessu samfélagi.
Það eina sem þú þarft að hafa með þér er góða skapið og 2.000 kr. sem öll herlegheitin kosta. Skipulagningar vegna er brýnt að þú skráir þig í síðasta lagi þriðjudaginn 6. júní. Skráning er birkirjon@gmail.com
 
 
Dagskrá ferðarinnar:
11:00 Brottför í rútu frá Bæjarlind 14-16 í Kópavogi
12:00 Strandarkirkja. Sr. Baldur Kristjánsson segir merka sögu kirkjunnar
12:40 Hádegisnæring í Þorlákshöfn, smurt brauð, kaffi, gos og öl.
13:30 Hátíðarhöld vegna sjómannadagsins á hafnarsvæðinu. Sveitarfélagið Ölfus kynnt – dagskrá í höndum heimamanna.
15:30 Hrossabúið að Sunnuhvoli heimsótt.
16:30 Heimsókn til Haraldar Einarssonar, fv. alþingismanns, á Urriðafossi. Fossinn skoðaður undir leiðsögn heimamanna.
17:40 Áætluð ferðalok í Bæjarlindinni
Við lofum skemmtilegri ferð þar sem gleðin verður í fyrirrúmi. Við munum gera vel við okkur í mat og drykk þennan dag. Allir félagar í Suðvesturkjördæmi eru hvattir til að taka þátt í þessari ferð. Ef einhverjar frekari upplýsingar vantar þá er velkomið að hringja í okkur.
Sumarkveðja,
Birkir Jón (s. 898-2446), Halldóra Magný (s. 617-7764) og Sigrún Aspelund (s. 894-3007)